روزنه
دلم فریاد می خواهد،ولی در انزوای خویش چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب...روزنه
دلم فریاد می خواهد،ولی در انزوای خویش چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب...پر کردن جاى خالیش با آدم ها
حکایت پر کردن گودال با تکه اى یخ است!
هر کدام در من اندکى بعد آب مى شوند...
نیست مى شوند
و انگار هیچ وقت نبوده اند!
جاى خالى عشق...
با هیچ چیزى پر نخواهد شد، هیچ!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد