مریم
یکشنبه 14 فروردین‌ماه سال 1390 ساعت 01:46 ب.ظ
لحظه ی تحویل سال:صدای خنده ی بقیه رو نمی شنیدم.فقط حواسم به بغضی بود که داشت بالا میومد و چشمامو خیس می کرد و آبرومو می برد. دعای سال تحویل:خدایا نمی گذرم از کسی که منو به این روز انداخت.تو ام نگذر... . . . ۱۳ فروردین:چقدر ترافیک سنگینه.اگه بیرونه کاش درست رانندگی کنه.خدایا هرجا که هست مواظبش باش... بقیه سال ۹۰:هر روز صبح بیدار شدن و تصور کردن:الان باید بیدار شده باشه.الان باید تو جلسه باشه.کاش یادش نره ناهار بخوره.اگه یادش بره دوباره معده ش درد می گیره.الان باید تو راه خونه باشه.الان رسیده خونه.۱۲ شب:احتمالا الان خوابیده روی تخت دو نفره ش...احتمالا الان... . دیگه حال خودمو نمیفهمم.از این بغض لعنتی همیشگی خسته شدم...
...
مریم
یکشنبه 14 فروردین‌ماه سال 1390 ساعت 06:53 ب.ظ
نوشتنم نمیاد خیلی وقته... از روزی که نوشته بودی یه مدت نیستی و شاید دیگه بر نگردی بارها خواستم شماره مو بنویسم و ازت بخوام اجازه بدی فقط با اس ام اس ازت گه گاهی خبردار بشم.اما هی یادم میومد یبار گفته بودی واقعی شدن دوستای مجازی زیاد برات خوشایند نیست. فقط اینکه نمی دونم چی میشه که خیلی از لحظه ها به یادتم...خیلی خوشحالم که دوباره می نویسی.
مریم جان امیدوارم روزای قشنگ دوباره به زندگیت سر بزنن... و خیلی خوشحالم که با اینکه خیلی ارتباط کوتاهی داشتیم و فقط همین دنیای مجازی بوده میگی که به یادمی و هنوز بهم سر میزنی مریم عزیزم برات بهترین ها را ارزو می کنم اگه دوست داشتی ایمیلتو بذار تا بیشتر از حالت خبر دار باشم دوست خوبم
مریم
یکشنبه 14 فروردین‌ماه سال 1390 ساعت 09:02 ب.ظ
:)
:)
دکتر خودم
چهارشنبه 17 فروردین‌ماه سال 1390 ساعت 10:24 ق.ظ
شما حتمن این پست بنده رو بخون : http://porpot.blogsky.com/1390/01/02/post-312 بله!
چشم دکتر جان:)
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
لحظه ی تحویل سال:صدای خنده ی بقیه رو نمی شنیدم.فقط حواسم به بغضی بود که داشت بالا میومد و چشمامو خیس می کرد و آبرومو می برد.
دعای سال تحویل:خدایا نمی گذرم از کسی که منو به این روز انداخت.تو ام نگذر...
.
.
.
۱۳ فروردین:چقدر ترافیک سنگینه.اگه بیرونه کاش درست رانندگی کنه.خدایا هرجا که هست مواظبش باش...
بقیه سال ۹۰:هر روز صبح بیدار شدن و تصور کردن:الان باید بیدار شده باشه.الان باید تو جلسه باشه.کاش یادش نره ناهار بخوره.اگه یادش بره دوباره معده ش درد می گیره.الان باید تو راه خونه باشه.الان رسیده خونه.۱۲ شب:احتمالا الان خوابیده روی تخت دو نفره ش...احتمالا الان...
.
دیگه حال خودمو نمیفهمم.از این بغض لعنتی همیشگی خسته شدم...
...
نوشتنم نمیاد خیلی وقته...
از روزی که نوشته بودی یه مدت نیستی و شاید دیگه بر نگردی بارها خواستم شماره مو بنویسم و ازت بخوام اجازه بدی فقط با اس ام اس ازت گه گاهی خبردار بشم.اما هی یادم میومد یبار گفته بودی واقعی شدن دوستای مجازی زیاد برات خوشایند نیست.
فقط اینکه نمی دونم چی میشه که خیلی از لحظه ها به یادتم...خیلی خوشحالم که دوباره می نویسی.
مریم جان امیدوارم روزای قشنگ دوباره به زندگیت سر بزنن...
و خیلی خوشحالم که با اینکه خیلی ارتباط کوتاهی داشتیم و فقط همین دنیای مجازی بوده میگی که به یادمی و هنوز بهم سر میزنی
مریم عزیزم برات بهترین ها را ارزو می کنم اگه دوست داشتی ایمیلتو بذار تا بیشتر از حالت خبر دار باشم دوست خوبم
:)
:)
شما حتمن این پست بنده رو بخون :
http://porpot.blogsky.com/1390/01/02/post-312
بله!
چشم دکتر جان:)