روزنه

دلم فریاد می خواهد،ولی در انزوای خویش چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب...

روزنه

دلم فریاد می خواهد،ولی در انزوای خویش چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب...

91-27


هیچ چیز به اندازه ی


خاطره خوشبختی


مانع خوشبختی نیست...!

                                                                                                                         آندره ژید

91-26


یادها رفتند و ما هم می رویم

کی پر کاهی بماند در خیال بادها ...





گاه شعری، یادی، خیالی....



91-25


نیستی و نبودنت مرا به تردید میکشاند
!
و پر می شوم از مشت مشت حرف های نا گفته ...

از قطره قطره بغض های نشکسته ...
نیستی نبودنت مرا راهی جاده ی بی تفاوتی میکند ...

باید گذر کنم!
عبورم را ببخش ..

91-24


در لابه لای حصارِ بلند این واژه های بی پنجره


من از صرف فعل ِ بودن به نرسیدن به نخواستن رسیده ام...



91-23


به یک‏جایی از زندگی که رسیدی،

 میفهمی رنج را نباید امتداد داد

باید مثل یک چاقو که چیزها را می‏برد 

و از میانشان می‏گذرد؛ 

از بعضی ها بگذری و  تمامشان کنی...